၀ိပႆနာကိုလိုက္စား
အားထုတ္ၾကေသာ သူေတာ္ေကာင္း မ်ား၀ိပႆနာ၏ လမ္းဆံုးသို႔ မေရာက္မီ
ေတြ႔ၾကံဳတက္ေသာ ၀ိပႆနာပ်က္စီးရာ အေၾကာင္း(၁၀)ပါး တြင္တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ျပီး
လမ္းဆံုးသို႔ မေရာက္မီ ခုလတ္မွာပင္ တရားရသြားျပီဟု ထင္သူကထင္ သို႔မဟုတ္ (နိယတမိစၧာဒိ႒ိ)ျဖစ္၍ လမ္းလြဲတက္ သည္ကို က်ပ္က်ပ္ သတိျပဳအားထုတ္သင့္ပါသည္။
ထို၀ိပႆနာပ်က္စီးရာအေၾကာင္းတို႔မွာ.....
၁။ ၾသကာသ- အလင္းေရာင္ ေပၚလာျခင္းကို မဂ္၊ ဖို ဟုအထင္လြဲ တက္ျခင္း၊
၂။ ပီတိ- အာရံု၌ ႏွစ္သက္ေသာ ပီတိ(၅)မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ၊
၃။ ပႆဒၶိ - အလြန္ေအးျငိမ္း ခ်မ္းသာေသာ စိတ္ေပၚလာတက္၏ ၊ မဂ္၊ ဖို ဟုအထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
၄။ အဓိေမာကၡ - အထူးယံုၾကည္ေသာ သဒၶါတရား ျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ထိုသဒၶါကို မဂ္ျဖင့္ရေသာ သဒၶါဟု အထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
၅။ ပဂၢဟ - ကမၼ႒ာန္း၌ မျပင္းမရိ လံုးလရွိျခင္း ျဖစ္လာတက္၏ ၎၀ိရိယကို သမၼာ၀ါယမ မဂၢင္ဟုအထင္ လြဲတက္ျခင္း ၊
၆။ သုခ - ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာ ျခင္းျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ထိုသုခကို မဂ္ ဖို ခ်မ္းသာဟု အထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
၇။ ဥာဏ - အလြန္ထင္ျမင္ေသာ ဥာဏ္ေပၚလာတက္၏ ထိုဥာဏ္ကို မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုဥာဏ္ ဟုအထင္လြဲ တက္ျခင္း ၊
၈။ ဥပ႒ာန - ထင္ျမင္ မွတ္မိေသာ သတိျဖစ္ေပၚ လာတက္၏ ထိုသတိကို သမၼာသတိ ဟုအထင္မွားတက္ျခင္း ၊
၉။ ဥေပကၡာ - လ်စ္လ်ဴရႈ နိင္ေသာစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ထိုစိတ္ကို သခၤါရုေပကၡာဥာဏ္ ဟုအထင္မွားတက္ျခင္း ၊
၁၀။ နိကႏၲိ - အထက္ပါ(၉)ခ်က္ကို တြယ္တာမက္ေမာေန တက္ေသာ တဏွာျဖစ္ေပၚလာတက္ျခင္း ထိုတဏွာသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႕သျဖင့္ဘာ၀နာရတိ ဟုအထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကို က်ပ္က်ပ္သတိျပဳ၍ အားထုတ္ရန္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္ အခ်ိဳ႕ရေသ့ ရဟန္းမ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာက်င့္ၾကံအားထုတ္ ေသာ္လည္း အဓိမာန ေပၚတင္ေနျခင္းေၾကာင့္
မဂ္၊ ဖို အစစ္ကိုမရရွိဘဲ တ၀ဲလည္လည္ ႏွင့္လမ္းမွားေပၚ ေလွ်ာက္ေနတက္ၾကသည္ ထိုဆရာမ်ိဳးကတဆင့္ ျပန္လည္သင္ၾကား ပို႔ခ်ပါက တပည့္သည္လည္း လမ္းမွား ေပၚေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္
သြားနိင္သည္ကို သူေတာ္ေကာင္းမ်ား သတိျပဳမိၾကေစရန္ ေမတၱာေရွ႕ထားတင္ျပအပ္ပါသည္ ။
လမ္းဆံုးသို႔ မေရာက္မီ ခုလတ္မွာပင္ တရားရသြားျပီဟု ထင္သူကထင္ သို႔မဟုတ္ (နိယတမိစၧာဒိ႒ိ)ျဖစ္၍ လမ္းလြဲတက္ သည္ကို က်ပ္က်ပ္ သတိျပဳအားထုတ္သင့္ပါသည္။
ထို၀ိပႆနာပ်က္စီးရာအေၾကာင္းတို႔မွာ.....
၁။ ၾသကာသ- အလင္းေရာင္ ေပၚလာျခင္းကို မဂ္၊ ဖို ဟုအထင္လြဲ တက္ျခင္း၊
၂။ ပီတိ- အာရံု၌ ႏွစ္သက္ေသာ ပီတိ(၅)မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ၊
၃။ ပႆဒၶိ - အလြန္ေအးျငိမ္း ခ်မ္းသာေသာ စိတ္ေပၚလာတက္၏ ၊ မဂ္၊ ဖို ဟုအထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
၄။ အဓိေမာကၡ - အထူးယံုၾကည္ေသာ သဒၶါတရား ျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ထိုသဒၶါကို မဂ္ျဖင့္ရေသာ သဒၶါဟု အထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
၅။ ပဂၢဟ - ကမၼ႒ာန္း၌ မျပင္းမရိ လံုးလရွိျခင္း ျဖစ္လာတက္၏ ၎၀ိရိယကို သမၼာ၀ါယမ မဂၢင္ဟုအထင္ လြဲတက္ျခင္း ၊
၆။ သုခ - ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာ ျခင္းျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ထိုသုခကို မဂ္ ဖို ခ်မ္းသာဟု အထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
၇။ ဥာဏ - အလြန္ထင္ျမင္ေသာ ဥာဏ္ေပၚလာတက္၏ ထိုဥာဏ္ကို မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုဥာဏ္ ဟုအထင္လြဲ တက္ျခင္း ၊
၈။ ဥပ႒ာန - ထင္ျမင္ မွတ္မိေသာ သတိျဖစ္ေပၚ လာတက္၏ ထိုသတိကို သမၼာသတိ ဟုအထင္မွားတက္ျခင္း ၊
၉။ ဥေပကၡာ - လ်စ္လ်ဴရႈ နိင္ေသာစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတက္၏ ထိုစိတ္ကို သခၤါရုေပကၡာဥာဏ္ ဟုအထင္မွားတက္ျခင္း ၊
၁၀။ နိကႏၲိ - အထက္ပါ(၉)ခ်က္ကို တြယ္တာမက္ေမာေန တက္ေသာ တဏွာျဖစ္ေပၚလာတက္ျခင္း ထိုတဏွာသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႕သျဖင့္ဘာ၀နာရတိ ဟုအထင္လြဲတက္ျခင္း ၊
အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကို က်ပ္က်ပ္သတိျပဳ၍ အားထုတ္ရန္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္ အခ်ိဳ႕ရေသ့ ရဟန္းမ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာက်င့္ၾကံအားထုတ္ ေသာ္လည္း အဓိမာန ေပၚတင္ေနျခင္းေၾကာင့္
မဂ္၊ ဖို အစစ္ကိုမရရွိဘဲ တ၀ဲလည္လည္ ႏွင့္လမ္းမွားေပၚ ေလွ်ာက္ေနတက္ၾကသည္ ထိုဆရာမ်ိဳးကတဆင့္ ျပန္လည္သင္ၾကား ပို႔ခ်ပါက တပည့္သည္လည္း လမ္းမွား ေပၚေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္
သြားနိင္သည္ကို သူေတာ္ေကာင္းမ်ား သတိျပဳမိၾကေစရန္ ေမတၱာေရွ႕ထားတင္ျပအပ္ပါသည္ ။
No comments:
Post a Comment